De kaft van het boek ‘Kaas’ van Willem Elschot laat een kaasschaaf zien. Bij de eerste blik ziet men natuurlijk gelijk het verband tussen kaas en de kaaschaaf, ook kan achter de kaasschaaf een diepere (voor nu) nog onbekende betekenis hebben. Verder verraad de kaft helemaal niks over het verhaal en het geeft mij toch wel enigzins een mysterieus gevoel, waarom die kaasschaaf toch in hemelsnaam?
- Waar gaat je boek over?
Vanaf het begin van het lezen had ik geen idee wat ik er van kon verwachten. Een boek over kaas doet mij helemaal niks, het klinkt ronduit vaag eerlijk gezegt. Maar na het lezen van de flaptekst verwachte ik wel veel van het boek met de hollands/vlaamse kaasstempel! Die verwachtingen kwamen uit, dit boek stelt je zeker niet teleur maar veelverklap ik niet verder dit kleine boekje van zo’n 114 pagina’s is kort en krachtig genoeg om zelf ontdekt te worden!
Het boek is via de mail bij mij terecht gekomen en de titel sprak mij gelijk aan als hollandse jongen zijnde!
Voordat ik het boek had gekocht via het internet had ik nog nooit van de schrijver gehoord en was eigenlijk wel benieuwd om ‘mijn schrijvers’ uit te breiden.
Elsschot werd in antwerpen 7 mei 1882 geboren als zoon van een bakkersgezin met de naam: Alphonsus Josephus de Ridder. Hij studeerde in antwerpen aan het atheneum. Hij maakte zijn studies echter niet af. Hij schreef poezie en 750 pagina’s proza, zijn bekendste werk is toch wel echt ‘Kaas’
De Ridder had tussen het jaar 1946 en 1951 een relatie met een dichteres genaamt Liane Bruylants en naar het schijn nog met een andere vrouw, dit al terwijl hij getrouwd was. Willem Elsschot overleed op 78-jarige leeftijd waarschijnljik aan een hartinfarct .
Als ik met de schrijver een gesprek zou hebben zou ik hem gevraagd hebben waar hij in godsnaam op het verhaal is gekomen, het is toch een vrij ingewikkeld verhaal met een thema (kaas) waar je niet één twee drie op kan komen?
Zodra bekend werd gemaakt dat het vierde verslag eraan moest komen heb ik het boek op internet besteld.
Het boek roept verschillende emoties bij je op, eerst krijgt men een gevoel van medelijden vooral waneer zijn moeder komt te overlijden even later begin je (in mijn geval dan) Laarmans enigzins irritant en egoistisch te vindne.
Het hele boek heet me constant in een greep van spanning gehouden alleen waren de eerste hoofdstukjes wat saai omdat men natuurlijk een schets moet krijgen hoe alles in elkaar zat. Toen dat stuk eenmaal voorbij was was het een en al vermaak en een tornado van gevoelens.
Het mooiste deel van het boek vond ik hoe het persoon veranderd in het verhaal en uiteindelijk weer bij zijn oude bescheiden IK terug komt. Het doet een beetje een wijze les eigelijk, je kan je gedragen hoe je wilt maar je bent en blijft wie je bent, houd je daar dan ook aan. Het taalgebruik verder is heel simpel en strak, volledig goed te begrijpen allemaal ook leuk zijn al de ‘kaasverwijzingen’ die in een van de eerste pagina’s neergezet worden netjes in een rijtje onder elkaar.
Het boek is zeker aan te raden en het werd mij zelf ook aangeraden door mijn nederland docente mevr. Windgassen! Het boek doet alleen maar spanning aan en je bent er zo doorheen jammergenoeg! Het boek was snel voorbij en dat was wel jammer want ik had behoefte aan meer, maarja wat moet je anders met maar 114 pagina’s!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten